Permakültür, doğal ekosistemlerin karşılıklı ilişkilerini ve sürdürülebilirliğini yansıtmayı amaçlayan kasıtlı bir tarım ve yerleşim sistemini tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Permakültür, nihayetinde toprağı tarım için uygun olmayan yoğun tarımın aksine görülebilir ve insan yerleşimi için uygun toprak miktarını yavaş yavaş azaltır. Permakültür araziyi en iyi şekilde kullanma girişimidir, böylece gelecek nesiller araziyi verimli bir şekilde kullanmaya devam edebilir ve kişisel geçim sağlar. Organik tarım, tarımsal ormancılık, entegre tarım, sürdürülebilir kalkınma ve uygulamalı ekoloji gibi çeşitli disiplinlerden yararlanmaktadır.

Permakültür 1970'lerde arazinin sürdürülebilir kullanımına adanmış iki Avustralyalı David Holmren ve Bill Mollison tarafından terim olarak tanımlanmıştır. Her ne kadar bu kelimeyi ilk kullanmış olsalar da, modern anlamda permakültürün idealleri, en azından 20. yüzyılın başlarından beri var olmuştur ve permakültürün çekirdeğini oluşturan uygulamalar binlerce yıl öncesine dayanmaktadır.

Permakültür en temelde, sonsuza dek uygulanabilecek bir tarım şeklidir. Endüstriyel tarım teknikleri, bir toprak parçasının artık kullanılamayacağı nihai bir duvar geçmişiyle, doğası gereği sınırlı olarak görülmektedir. Yüksek yoğunluklu mahsuller ve geniş arazilerde tekli mahsullerin kullanılması, nesiller geçtikçe gerekli besin maddelerini uzaklaştırır ve sonunda arazi çoraklığını bırakır. Aynı zamanda, yapay gübreler zamanla tuz oluşturabilir ve toprağı bitkiler için elverişsiz hale getirir.

Permakültür, bir toprak parçasına bütünsel bir şekilde bakmaya, üzerinde yaşayan her hayvanı ve bitkiyi entegre etmeye ve bunu uzun ömürlü tarımı teşvik etmek için tasarlanmış sosyal yapılarla birleştirmeye çalışır. Bir gıda döngüsünün her elemanı, ihtiyaç duyduğu şeye ve neye katkıda bulunduğuna ayrılır ve daha sonra her bir eleman, dinamik olarak kendi kendini destekleyen bir bütün oluşturmak için birleştirilir.

Permakültür üç etikte yatmaktadır: dünyaya bakım, insanlara bakım ve adil pay. Permakültür tasarımının temelini oluştururlar ve çoğu geleneksel toplumda da bulunurlar. Aynı zamanda permakültür, sürdürülebilir sistemlerin tasarımında kullanılabilecek tüm kültürlerin yönetimi için mekanik bir ilke seti olmanın ötesine geçer.

İşte David Holmgren tarafından tarif edilen permakültürün birkaç prensibi:

Gözlemleyin ve etkileşim kurun - doğa ile etkileşimde bulunmak için zaman ayırarak özel durumumuza uygun çözümler tasarlayabiliriz

Enerjiyi yakalayın ve depolayın - bol miktarda kaynak toplayan sistemler geliştirerek bunları ihtiyaç duyulan zamanlarda kullanabiliriz

Verim elde edin - yaptığınız işin bir parçası olarak gerçekten faydalı ödüller aldığınızdan emin olun

Öz düzenlemeyi uygulayın ve geri bildirimi kabul edin - sistemlerin iyi çalışmaya devam edebilmesini sağlamak için uygunsuz etkinlikleri engellememiz gerekir

Yenilenebilir kaynakları ve hizmetleri kullanın ve değer verin - tüketim davranışımızı ve yenilenemez kaynaklara bağımlılığımızı azaltmak için doğanın bolluğunu en iyi şekilde kullanın

Atık üretmeyin - elimizdeki tüm kaynaklara değer vererek ve bunları kullanarak hiçbir şey boşa gitmez

Ayrılmak yerine entegre edin - doğru şeyleri doğru yere koyarak, bu şeyler arasında ilişkiler gelişir ve birbirlerini desteklemek için birlikte çalışırlar

Çeşitliliği kullanın ve değer verin - çeşitlilik, çeşitli tehditlere karşı savunmasızlığı azaltır ve içinde bulunduğu ortamın eşsiz doğasından yararlanır

Topluluklar permakültürü sadece üzerinde bulundukları toprağın gelecekte sağlıklı kalmasını sağlamakla kalmayıp, aynı zamanda potansiyel küresel krizlerle bile gıda arzlarının sürdürülmesini sağlamanın bir yolu olarak bakmaktadır.